آماده چاپ و نشر کتاب شما

A poetry by Shafiei kadkani translated by Gholam Moradi

I replaced the cup of water of my birds
poured into their small grain bowl millet
beholding them a little far away I stood 
I saw as usual they flied from one bar to the other
with the soft sound of their feathers
"what use of flying in such a closed place
that your wings get tired" I asked
"we fly here worrying that someday forget flying." they replied 
 

“An exhortation by a frog” Recited by Shafiei Kadkani translated by Gholam Moradi

“An exhortation by a frog”

Under the rush of thirst, under July’s burning sunshine

Chained in roasted soil, groaned the thorn:

“I count the coming and leaving days everyday.”

Answers the frog in muddy and slimy rushy:

“how long to remain thirsty? Set yourself free like us

Took a pace forward, drink from a goblet and stop saying.”

“Be quiet! Being chained is more pleasant than having hands in sludge”

شعر دوزبانه سروده شفیعی کدکنی با ترجمه غلام مرادی

In the helplessness of the world

The one who is higher than others in his age

Would experience the pain of solitude

assumed sometime atheist, sometime secular and sometime renegade

Sometime the foe of people and seditious

در ناگریز دهر

گه ملحد و گه دهری و کافر باشد

گه دشمن خلق و فتنه پرور باشد

باید بچشد عذاب تنهایی را

مردی که ز عصر خود فراتر باشد

ترجمه کردی شعر بهار از ویلیام شیکسپیر با ترجمه غلام مرادی

وه‌هار

نوسه‌ر: ویلیام شیکسپیر

وه‌رگیر: قولام مورادی

ئه‌و وه‌خته که گول‌به‌ره‌فتاو ره‌نگوایره‌نگه  و گول وه‌نه‌و‌شه‌یچ که‌ووه،

      وه شه‌وی ژنه‌کان گشت چه‌رمگ و نوقره‌ییه،

وه رویاله‌ت زه‌رد گوپکه‌گه‌ل چه‌له‌کور

       وه دلخوه‌شی‌وه چیمه‌نه‌کان ره‌نگ که‌ی،

چه‌له‌کور، له‌شونی، له‌بان داره‌کان،

 ریشخه‌ن و پیاگه‌کان که‌ی؛ چووک ئیه خوه‌نن،

کوکو!

کوکو، کوکو!" ئیه باس زاور چیینه،

که وه‌دل پیاگه‌ل ژن و منالدار نیه!

ئه‌و وه‌خته که شوان گه‌ل له‌بان خه‌رمانه جووه‌کان شمشال ژه‌نن

     وه مه‌ردم ده‌یشت له روو ده‌نگ مه‌لووچکه‌کان په‌یبه‌نه سائه‌ت

ئه و وه‌خته که کیسه‌ل و قالاو و قشقه‌ره که‌فنه‌ری،   

      وه ده‌تگه‌له‌که شه‌وی تاوسانیه‌کانیان چه‌رمگ ‌وه که‌ن  

چه‌له‌کور، له شونی، له‌بان هه‌ر داری،

 ریشخه‌ن و پیاگه‌کان که‌ی؛ چووک ئیه خوه‌نن،

"کوکو!

کوکو، کوکو!" ئیه باس زاور چیینه،

که وه دل پیاگه‌ل ژن و منالدار نیه!

·        کوکو به معنای قورمساق و دیوث است