شعر «عبور گندم از زمستان» سروده شفیعی کدکنی

سروده: شفیعی کدکنی

مترجم: غلام مرادی

عبور گندم از زمستان

ایستاده

«ابر و

                 باد و                          

              ماه و  

                             خورشید و                               

                                         فلک»، از کار                                           

زیر این برف شبانگاهی

بدتر از کژدم،

می گزد سرمای دی ماهی

کرده موج برکه در یخ برف

دست و پای خویشتن گم

زیر صد فرسنگ برف،

اما

 در عبور است از زمستان دانه گندم.