شیر "زوسان" وه زوان ویلیام شیکسپیر و ته رجومه ی قولام مورادی

زوسان

ئه‌و وه‌خته که میل یه‌خ له سر پاساره‌کانوه شوروه بو، و

       شوانه‌که پف که‌ی له ده‌سگه‌لی،   

و وه‌رزیره‌که‌یج چیلک وشک نه‌یه بوخاریه‌که‌وه،

       پاتیله شیره یه‌خ کرده‌گه‌‌‌‌که تیرنه مال،

ئه‌و وه‌خته که خون له ئایه‌م قورینجک گری و ریه‌که‌ی مال هه‌رگه،

له شونی ده‌گ شوانه‌ی بایه قوش تی،

                                             «تو-ویت، تو-هو!»

چو ده‌نگ خوه‌شی،

ئه‌و وه‌خته که که‌نیز چه‌وره‌که که‌ره گری.

ئه‌و وه‌خته که وای تونیک تی،

       و قوفه ئیجازه‌ی قسه کردن وه ده‌وریشه‌که نایه‌ی،

وه مه لووچکه‌کان له بان وه‌فره‌که هات بچو که‌ن،

وه لوت ئه‌وه‌که بووه یه تک خوون،

ئه‌و وه‌خته‌که سیو برشیاگه‌کان له‌ناو تاوه‌که جیزه که‌ی،

ده‌نگ شوانه‌ی بایه‌قوش تی،

«تو-ویت، تو-هو!»

چو ده‌نگ خوه‌شی،

ئه‌و وه‌خته‌که که‌نیز چه‌وره‌که که‌ره گری.

ویلیام شیکسپیر (1564-1616)

Winter

When icicles hang by the wall,

And dick the shepherded blows his nail,

And tom bears logs into the hall,

And milk comes frozen home in pail

When blood is nipped and ways be foul,

Then nightly sings the staring owl,

“Tu-whit, tu-who”

A merry note,

While greasy Joan doth keel the pot,

When all aloud the wind doth blow,

And coughing drowns the parson saw,

And birds sit brooding in the snow,

And Marian’s nose looks red and raw,

When roasted crabs hiss in the bowl,

Then nightly sings the staring owl,

“Tu-whit, tu-who!”

A merry note,

While greasy Joan doth keel the pot.

William Shakespeare (1564-1616)